მე ისევ
ორღობეს მივიკვლევ,
მხარს ვუქცევ
გაბადრულ ძეძვებს,
შენ დგახარ
ანთებულ ბილიკზე
და სველი თითებით მეძებ,

ხან ჩიტის
საჭერი მახეთი,
ნაკაწრი ეკლით და
ჭინჭრით,
ჭალაში მალულად დამხვდები
მზისგან გატრუსული ბიჭი.

დღეს ისევ აქა ვარ
ღვთის ნებით
და ქარი
თავს მკერდზე მახლის,
აღარც ის ფოფინა იფნები,
აღარც ის პატარა სახლი.