ხიფათებს გულდაგულ
ვუხვდები,
მაინც შიშის ქარი მძლევს,
როგორ მოვერევი
უღონო მუხლებით
მიკიბულ _ მოკიბულ გზებს !
აქ არის იმდენი სითბო,
აქ არის იმდენი მზე,
თუ გინდა, ჩაიყარე უბეში,
ტუ გინდა, ჩაიფინე ბუდეში, _
გვეყოფა მეცა და შენც.

გავხედავ ზეცას,
იმ მთას თუ ამ მთას,
მზის ფერი წვიმები წვიმს,
ნაძვის თითისტარზე
მზე სხივებს ართავს,
ჩრდილები გარბიან წინ.
სიმწვანის უძირო მორევში
დაღლილი მიყვები მთებს,
მზეში გავლებული გორები
ჰგვანან
დევის დადგმულ ძნებს,

აქ არის იმდენი სითბო,
აქ არის იმდენი მზე,
თუ გინდა,
ჩაიყარე, უბეში
თუ გინდა, ჩაიფინე ბუდეში,
მაინც ვერაფერს დააკლებ
ამ ჭალებს,
ამ მინდვრებს, მთებს, _
გვეყოფა მეცა და შენც!