ლამის სამსობლოს ცა დაგავიწყოს,
ჩემზე ფიქრმა და ჩემმა კუთხემა;
თითქოს ტბილისში ხატი არ იყოს,
შემდგარხარ ჩემდა ლოცვა-კურთხევად,
თბილოისაი არის ჩემი მანდილი,
გზა თბილისამდე _ ჩემი მანძილი.
ჩემ გამო რომ ხარ დაღონებული,
განა ეს ჩემტვის არის ადვილი?
მე, გოგოს გაზრდილს ქარტულ ენაზე,
შენი სიმრერა როგორ ამაგზნებს?